Het valt allemaal niet mee
Hoofdpijn, dat heb ik nu na deze lesdag. We zitten al 3 dagen in spanning voor de uitslag van ons eerste tentamen. De andere klas had de uitslag zondag of maandag al, maar bij ons blijft er maar staan "nog niet nagekeken". Eindelijk kregen we vanmiddag uitleg hoe het kwam. De leraar die onze toetsen na moet kijken heeft dit door prive-omstandigheden nog niet kunnen doen. Best vreemd. Als je denkt dat je het niet ga halen dan ga je toch alvast een collega vragen om je te helpen. Of je laat de betreffende studenten toch weten dat het je niet gaat lukken en dan spreek je toch een datum en tijd af wanneer het wel gedaan is. Maar blijkbaar is dat niet gebruikelijk. Gelukkig baalde onze coach er ook van. Ze had nog gesommeerd om te zorgen dat hij uiterlijk 13.30 de resultaten online moest hebben maar daar had hij ook al niet op gereageerd. Onze coach heeft samen met een collega (onze coach is modulevoorzitter van deze module) besloten dat als hij het morgen nog niet nagekeken heeft dat zij het dan gaan over nemen zodat wij uiterlijk vrijdag 18.00 uur de uitslag hebben.
Maar goed, doordat we dus de uitslag nog niet hadden konden we ze ook niet bespreken, wat eigenlijk de bedoeling was. Dus de coach ging maar vertellen waarop andere toetsen afgekeurd waren. Nou.....de moed zonk me in de schoenen. Zoveel dingen die ik niet heb gedaan of benoemd. Het voordeel was wel dat ik nu wel weet wat ze willen zien en hoe ze het willen zien. Dus als ik een onvoldoende heb (99,9% zeker) dan kan ik het vrij makkelijk aanpassen.
Vandaag waren de laatste lessen van deze module. We moeten dus met de info die we hebben de ander opdrachten ook kunnen maken. Maar ook dat heeft nog wel wat tijd nodig. Met de tweede toetsopdracht ben ik bijna klaar, daar ga ik vrijdag nog even over sparren met mijn leerwerkbegeleidster. De 3e opdracht heb ik een beetje in mijn hoofd zitten, maar daar moet nog aardig wat aan gebeuren. Bij de derde toetsopdracht hoort ook een presentatie. En dat is voor mij nogal een " dingetje". Ik vind het vreselijk om een presentatie te geven. Vandaag ging de les over hoe je een goede presentatie geeft. We kregen een opdracht om een hypothese even snel voor te bereiden en dan moest 1 iemand van je groepje dit presenteren. Maar de lerares merkte dat er weinig animo voor was. Het plan werd niet enthousiast ontvangen door de klas. Toen zei ze dat je zelf een onderwerp mocht kiezen en dan een korte presentatie moest geven. Gezien de tijd zouden dat maar een paar mensen kunnen doen. Ze vroeg wie dit wilden doen. In eerste instantie had ik zoiets van " nee dat ga ik echt niet doen!!" vreselijk! Ik zie het in de toetsweek wel. Maar bedacht toen dat dit wel een mooie kans zou zijn om te oefenen. Dus met het hart in mijn keel besloot ik toch mijn hand op te steken. Om niet veel later al weer spijt te hebben en mezelf af te vragen waarom ik dit nou toch gedaan had. Maar goed, het was nu eenmaal gebeurd dus ik moet wel. We kregen 5 minuten voorbereidingstijd. Ik was even met een klasgenoot gaan zitten om even te bedenken waarover ik zou gaan vertellen. Weer terug in de klas sloeg de stress al toe. Ik wilde als eerste omdat ik er dan vanaf was. Maar helaas, iemand was me voor. Ik heb niet veel meegekregen van zijn presentatie. Toen mocht ik. Ik heb kort verteld wat mij de opleiding tot nu toe al heeft gebracht en vooral ook wat het mijn clienten al heeft gebracht. Ik stond echt te trillen op mijn benen en toen ik klaar was deelde ik dit dus ook met de groep. Ze waren verbaasd want dit hadden ze dus totaal niet gemerkt. Ik praatte rustig en duidelijk. ik had een goede opbouw van mijn presentatie. De tip die ik kreeg was om met beide benen op de grond te gaan staan. Dit was misschien wel heel goed geweest want het been wat niet goed op de grond stond trilde als een idioot. Na alle tops en tips mocht ik eindelijk gaan zitten. Het eerste wat ik deed was op mijn horloge kijken hoe hoog mijn hartslag was. 135 (!). Ik had beter kunnen gaan hardlopen, dat was minder stress geweest. Maar ik was wel heel trots op mezelf. Ik heb het maar mooi gedaan en de drempel is de volgende keer vast iets lager.
Nu nog wachten op de uitslag. pffff...........
Maar goed, doordat we dus de uitslag nog niet hadden konden we ze ook niet bespreken, wat eigenlijk de bedoeling was. Dus de coach ging maar vertellen waarop andere toetsen afgekeurd waren. Nou.....de moed zonk me in de schoenen. Zoveel dingen die ik niet heb gedaan of benoemd. Het voordeel was wel dat ik nu wel weet wat ze willen zien en hoe ze het willen zien. Dus als ik een onvoldoende heb (99,9% zeker) dan kan ik het vrij makkelijk aanpassen.
Vandaag waren de laatste lessen van deze module. We moeten dus met de info die we hebben de ander opdrachten ook kunnen maken. Maar ook dat heeft nog wel wat tijd nodig. Met de tweede toetsopdracht ben ik bijna klaar, daar ga ik vrijdag nog even over sparren met mijn leerwerkbegeleidster. De 3e opdracht heb ik een beetje in mijn hoofd zitten, maar daar moet nog aardig wat aan gebeuren. Bij de derde toetsopdracht hoort ook een presentatie. En dat is voor mij nogal een " dingetje". Ik vind het vreselijk om een presentatie te geven. Vandaag ging de les over hoe je een goede presentatie geeft. We kregen een opdracht om een hypothese even snel voor te bereiden en dan moest 1 iemand van je groepje dit presenteren. Maar de lerares merkte dat er weinig animo voor was. Het plan werd niet enthousiast ontvangen door de klas. Toen zei ze dat je zelf een onderwerp mocht kiezen en dan een korte presentatie moest geven. Gezien de tijd zouden dat maar een paar mensen kunnen doen. Ze vroeg wie dit wilden doen. In eerste instantie had ik zoiets van " nee dat ga ik echt niet doen!!" vreselijk! Ik zie het in de toetsweek wel. Maar bedacht toen dat dit wel een mooie kans zou zijn om te oefenen. Dus met het hart in mijn keel besloot ik toch mijn hand op te steken. Om niet veel later al weer spijt te hebben en mezelf af te vragen waarom ik dit nou toch gedaan had. Maar goed, het was nu eenmaal gebeurd dus ik moet wel. We kregen 5 minuten voorbereidingstijd. Ik was even met een klasgenoot gaan zitten om even te bedenken waarover ik zou gaan vertellen. Weer terug in de klas sloeg de stress al toe. Ik wilde als eerste omdat ik er dan vanaf was. Maar helaas, iemand was me voor. Ik heb niet veel meegekregen van zijn presentatie. Toen mocht ik. Ik heb kort verteld wat mij de opleiding tot nu toe al heeft gebracht en vooral ook wat het mijn clienten al heeft gebracht. Ik stond echt te trillen op mijn benen en toen ik klaar was deelde ik dit dus ook met de groep. Ze waren verbaasd want dit hadden ze dus totaal niet gemerkt. Ik praatte rustig en duidelijk. ik had een goede opbouw van mijn presentatie. De tip die ik kreeg was om met beide benen op de grond te gaan staan. Dit was misschien wel heel goed geweest want het been wat niet goed op de grond stond trilde als een idioot. Na alle tops en tips mocht ik eindelijk gaan zitten. Het eerste wat ik deed was op mijn horloge kijken hoe hoog mijn hartslag was. 135 (!). Ik had beter kunnen gaan hardlopen, dat was minder stress geweest. Maar ik was wel heel trots op mezelf. Ik heb het maar mooi gedaan en de drempel is de volgende keer vast iets lager.
Nu nog wachten op de uitslag. pffff...........
Reacties
Een reactie posten