het einde is in zicht van het eerste jaar

Het einde is in zicht van het eerste jaar. Wat een jaar!! Wat een bloed zweet en tranen heeft het gekost. Maar wat heb ik veel geleerd en wat ben ik een stuk zelfverzekerder geworden. Zo zelfverzekerd dat ik het er op gewaagd heb om te solliciteren naar een andere baan en warempel, ze zagen mij ook wel zitten! Per 1 augustus ga ik als persoonlijk ondersteuner werken op Bataviahaven. Een locatie met lvb (licht verstandelijke beperking) clienten met gedragsproblematiek. Dit had ik een jaar geleden niet gedurfd. Ik heb nog wel lang getwijfeld want er speelden natuurlijk veel belangen mee. De doelgroep waar ik nu mee werk ken ik door en door en zou voor mijn tweede jaar makkelijker zijn om onderzoek te gaan doen. Daarbij moet ik 10 uur meer gaan werken. Hoe ga ik dat doen in combinatie met mijn studie? Daarbij begeleid ik een collega en zij heeft het af en toe heel moeilijk en ik zou het sneu vinden als ze door mijn beslissing van de kaart raakt. Maar ja......de vacature komt nu langs. Over een jaar waarschijnlijk niet meer. Dus op de laatste dag besloten om toch mijn brief te sturen. Nog geen week later zat ik op gesprek. En weer een paar dagen later werd ik gebeld dat ze met mij verder wilden. Een dag later had ik, op mijn eigen aanvraag, een meeloopdienst en twee dagen later zat ik op aanstellingsgesprek. Kortom....alles is in een razend tempo gegaan. Ondertussen nagedacht over hoe nu verder met mijn studie. Tijdens het gesprek met mijn nieuwe manager aangegeven dat ik graag mijn studie wil afmaken maar dat ik pas in februari verder wil. Zo kan ik mezelf eerst goed inwerken op de nieuwe locatie, ik kan me goed verdiepen in de clienten en ook in de doelgroep. Die ik nodig heb voor mijn module 3. Ook kan ik ondertussen de po-leergang volgen. Een cursus die iedere persoonlijk ondersteuner gedaan moet hebben. Dit gaat over je eigen ontwikkelpunten. Nou....ontwikkelpunten genoeg. hahahaha. Zij vond mijn beslissing goed onderbouwd en ging er mee akkoord. Nu de opleidingsfunctionaris van Triade nog mee zien te krijgen.
Daarbij had ik nog de stress van de laatste twee opdrachten. Waarvan er eentje heel groot is en dus een aardig verslag is geworden en de andere niet zo groot maar wel moeilijk. Een ethisch dilemma. Maar de laatste heb ik vandaag ingeleverd bij mijn leerwerkbegeleidster zodat zij feedback kan geven en dan kan ik de laatste twee vrijdag uploaden. En dan......ja en dan......dan zal ik wel even in een zwart gat vallen. Geen lessen meer, geen opdrachten meer, tenzij ik onvoldoende heb, dan moet ik nog even aan de bak. Maar dat zal niet zoveel tijd meer in beslag nemen als een hele opdracht. En ja, die 10 uur meer werken is pas vanaf 1 augustus. Maar ik mag ondertussen al wel af en toe langs op mijn nieuwe werkplek om me al in te gaan lezen en teamoverleg bij te wonen en een lezing over de driehoeksverhouding (client, familie en begeleiding) bij te wonen. Dus ik denk dat ik maar een beetje veel ga sporten (er komen allemaal evenementen aan waar ik me voor heb ingeschreven) en vakantie ga houden. Lekker uitrusten.
Maar terug kijkend op dit eerste studiejaar kan ik zeggen dat het zwaar was, dat het veel was, dat het lang duurde voordat ik echt weer in het leren zat terwijl het voor mij niet eens zo lang geleden was. Maar het is het wel waard geweest.